به گزارش مشرق، در روزهایی که با انتشار آلبوم «بنیامین 94» و «مثل مجسمه» کمی بازار کم رمق موسیقی جان گرفته است، علاقه‌مندان موسیقی در فضای مجازی به چند آلبوم واکنش خوبی نشان داده‌اند که در ادامه می‌خوانید.

بنیامین 94

این آلبوم به سبک کارهای قبلی بنیامین بهادری است و 9 قطعه دارد و در برخی از قطعات آن، ترجمه بخش هایی از شعر به زبان انگلیسی توسط استیو آوانسیان؛ نوازنده درامز خوانده می شود. شعرهای این آلبوم سروده فرید احمدی و اشعار انگلیسی متعلق به فاطمه احمدی است. مثل باقی کارهای بنیامین، آهنگسازی کار خودش است. کار تنظیم آلبوم را محمد موجرلو و کارگردانی هنری آن را مستانه مهاجر انجام داده اند. سازهایی که در آلبوم «بنیامین 94» به کار رفته، ویولا و ساکسفون و ویولنسل و ترومپت و نی و... که توسط نوازندگانی چون هومن نامداری، میثم مروستی، پاشا هنجنی، علیرضا میرآقا و ... به رهبری علی منصوری نواخته شده اند.

مثل مجسمه

مهدی یراحی در سومین آلبوم رسمی خود 12 قطعه با نام های «مثل مجسمه»، «آشوب»، «باید می شناختیم همو»، «آخرین اسیر»، «داره گریه می کنه»، «بهونه»، «سالِ درد»، «دوست نداشت»، «اشکو بارون»، «انفرادی»، «اشتباه» و «شونه های تو» را ارائه کرده است. همچنین برای آماده سازی بخش های مختلف این مجموعه به سراغ جمعی از چهره های موسیقی پاپ رفته است. «روزبه بمانی»، «مونا برزویی»، «رستاک حلاج»، «سروش دادخواه»، «محسن رسولی» و «امیرعلی بهادری» ترانه سراهای مثل مجسمه هستند. «هومن نامداری»، «کوشان حداد»، «معین راهبر»، «سعید زمانی» و «آرون حسینی» وظیفه تنظیم قطعات را بر عهده داشته اند. آهنگسازی ها اثری از مهدی یراحی، معین راهبر، رستاک حلاج و امیرعلی بهادری است. میکس و مسترینگ این دوازده قطعه هم توسط «محمد فلاحی»، کوشان حداد و سعید زمانی انجام شده است.

مجنون آن لیلی کجاست

در این آلبوم قطعاتی چون می زنم، حلقه در هر خانه ای، ای در دلم نشسته از تو کجا گریزم، برگذری درنگری جز دل خوبان نبری،‌ گر در آب و گر در آتش می روی، از قصه حال ما نپرسی، بیا بیا که شدم درغم تو سودائی، در شرابم چیز دیگری ریختی در ریختی، به جان جمله مستان که مستم بر اساس اشعاری از مولانا به آهنگسازی فردین خلعتبری و خوانندگی فرشاد جمالی به چشم می خورد. فردین خلعتبری قطعات این اثر را برای کوارتت زهی، سازهای کوبه ای و ایرانی و ساز هارپ انجام داده است. همچنین در سازبندی موسیقی ایرانی این اثر از سازهایی چون رباب و دوتار قدیمی نیز استفاده شده است. در آلبوم «مجنون آن لیلی کجاست؟» آهنگساز و خواننده سفری موسیقایی از بلخ تا قونیه داشته اند و مخاطب را با حضور هنرمندانی چون  میثم مروستی :ویلن، ویولا، علی جعفری پویان و تینا جامه گرمی: ویلن، آتنا اشتیاقی: ویلنسل، پویا سرایی: سنتور،‌همایون نصیری: بندیر، دهل، دایره و کوزه، حسین رضایی نیا: دف و دایره، نازیلا بخشایش: هارپ، شاهین شهبازی: تار، مجتبی میرزازاده : دوتار، کسری سپندار: دیوان،‌ابراهیم علوی: عود، به رخ شورورزی: همخوان در این سفر همراه کرده اند.

شهر من بخند

«یکی بود، یکی نبود»، «ماهی و گربه»، «خانه بردوش»، «درآمد سال تا سال»، «سال تا سال»، «رنگ شماره یک»، «لیلی»، «شباهنگام»، «نیمی از ما»، «اینجا شهر من نیست»، «تا صبح فردا» و «شهر من بخند» عناوین 12 قطعه دومین آلبوم رسمی پالت هستند. این گروه در طول سال‌های 92 و 93  در کنار اجرای کنسرت در ایران و کشورهای دیگر به آماده‌سازی و ضبط آلبوم جدید خود پرداخت. آلبوم «شهر من بخند» در استودیو کرگردن تهران ضبط و مراحل نهایی مسترینگ خود را در استودیوی ابی‌رود لندن به پایان رساند. اعضای گروه و عوامل تولید آلبوم «شهر من بخند» معتقدند این آلبوم فضای کاملا متفاوتی با آلبوم پیشین دارد و فصل نوینی در فعالیت‌های این گروه به حساب می‌آید. روزبه اسفندارمز سرپرست گروه پالت در مورد ویژگی‌های این آلبوم می‌گوید: «بخشی از قطعات این آلبوم در زمان انتشار آلبوم آقای بنفش ساخته شده بود و بعضا در اجراهای زنده‌ ما نیز اجرا می‌شد ولی با توجه به تفاوت‌های زیبایی‌شناختی آثار تصمیم برآن بود که آن قطعات در آلبوم دوم عرضه شوند. در آلبوم «شهر من بخند!»، شنونده‌ها روند دگردیسی پالت از آلبوم اول به این مجموعه را کاملا حس خواهند کرد. فکر می‌کنم طیف وسیع‌تری از مخاطبان با «شهر من بخند!» ارتباط برقرار خواهند کرد و سلیقه‌های جدیدی به جمع پالتی‌ها اضافه خواهد شد.»

کماکان

«کماکان» روی مرز بین پاپ، موسیقی بومی جنوب ایران و موزیک تجربی حرکت می کند. قطعه همنام با آلبوم که به «4:33»، اثر مشهور جان کِیج بی شباهت نیست، شنونده را دعوت می کند به صداهای محیط به عنوان یک قطعه موسیقی گوش بدهد. سازهای کوبه ای مثل تومبا، کُنگا، تنبورین و کاخُن نقشی کلیدی در «کماکان» بازی می کنند. علاوه بر این، ابراهیم علوی، پالتی ها و داریوش آذر، مهدی ساکی را در این آلبوم همراهی می کنند. از اشعار مولوی گرفته تا ابراهیم منصفی و حسین منزوی و حتی لالایی های محلی و ترانه بازی های کودکان به زبان عربی، همه جور شعری در «کماکان» استفاده شده است.

مستور و مست

آلبوم «مستور و مست» به خوانندگی همایون شجریان و آهنگسازی ژانو باغومیان، از جنبه طبقه بندی در گروه موسیقی تلفیقی قرار می‌گیرد. تلفیق موسیقی کلاسیک ایرانی و کلاسیک غربی. اگر ریز به این دسته‌بندی بنگریم باید هردو بخش کلاسیک ایرانی و غربی این اثر را نیز تلفیقی بدانیم چرا که نه بخش کلاسیک ایرانی و نه بخش کلاسیک غربی نیز از قراردادهای سیاق خویش تبعیت صرف نمی‌کنند. به‌ویژه موسیقی کلاسیک غربی استفاده شده در این آلبوم که از ساختار تعریف شده در موسیقی کلاسیک غربی و ارکسترهای سمفونیک در تلفیق با دیگر سبک‌های موسیقی غیر کلاسیک غربی بهره گرفته است. ذکر موارد بالا صرفا جهت تحلیل به کار گرفته می‌شود چرا که تغییر همیشگی و اجتناب ناپذیر است. انسان، طبیعت و تمام گیتی مدام در تغییر و دگرگونی است و میل به تغییر آگاهانه در نهاد بشر نیز سرشته شده است. سبک‌ها می‌آیند و می‌روند همچنان که در ادبیات از کلاسیسم به نچرالیسم و به رئالیسم و به مدرنیسم و پست مدرنیسم می‌انجامد. موسیقی نیز لحظه به لحظ در پویایی است.  اگر از جنبه مخاطب ایرانی به آلبوم «مستور و مست» بپردازیم، باید گفت که در تقابل با آلبوم‌های پیشین همایون شجریان، این اثر از جنبه ساخت و تعداد نوازنده و دورخیز برای جذب مخاطب غیر ایرانی و حماسه کلام، قابل ارج است لیکن، به جذابیت کارهای گذشته از جمله قطعه «چرا رفتی» از آلبوم «نه فرشته‌ام نه شیطان» نیست. از جنبه ماندگاری نیز چنین اثری به چشم نمی‌آید هرچند باید گردی از غبار بر زمان بنشیند و آیندگان نظر به ماندگاری بدهند. همایون شجریان با استفاده از رپرتوار موسیقی ایرانی به خوبی و با توانایی کامل و با حس خوب، اثر را خوانده هرچند بسیاری ملودی‌های کلام بار عاطفی یا معنایی واژگان غنی شعر را بیان نمی‌کنند که این مشکل به آهنگساز اثر نیز بازمی‌گردد.